Afrykańskie rasy psów: odkryj piękne szczeniaki Afryki

Z tego rozległego kontynentu wywodzą się niektóre niezwykłe rasy psów afrykańskich. Wiele z tych ras ma podobne cechy, które łączą je z ich starożytnymi korzeniami - ale jest też jedna lub dwie niespodzianki.

Afryka to ogromny kontynent obejmujący 54 kraje o powierzchni 12 milionów mil kwadratowych. Zróżnicowany krajobraz waha się od pustyni po tropikalne lasy deszczowe i od gór po rozległe, trawiaste wyżyny.

Rasy psów, które wyewoluowały w Afryce, rozwinęły cechy potrzebne do przystosowania się do ich szczególnego środowiska naturalnego i społecznego.

Owczarek niemiecki niebieski heeler

Początki afrykańskich ras psów

Fizyczne cechy większości rdzennych afrykańskich ras psów można rozpoznać na starożytnych egipskich malowidłach ściennych i malowidłach naskalnych z całego kontynentu.

Gdy ludy zbieracko-łowieckie migrowały do ​​różnych części Afryki, różne rasy autochtoniczne ewoluowały przez wieki, dostosowując się do warunków, w których pracowali i żyli.

Inne uznane afrykańskie rasy psów krzyżowano między rodzimymi rasami psów i psami sprowadzonymi z Azji i Europy po kolonizacji i ostatnio.

Większość z nich to afrykańskie rasy psów myśliwskich, ale były one również wykorzystywane do wypasu i ochrony wokół wiejskich gospodarstw oraz do towarzystwa.

Zacznijmy od najbardziej wysuniętego na południe krańca Afryki, patrząc na trzy południowoafrykańskie rasy psów.

afrykanin

AfriCanis jest uważany za prawdziwego psa Afryki - i jedną z niewielu prymitywnych ras pozostałych na świecie. Nazwa AfriCanis wskazuje na Afrykę (kontynent) i Canis (psa). To naprawdę jest świetne wśród afrykańskich ras psów.

AfriCanis to autochtoniczna południowoafrykańska rasa psów. Wcześniej odrzucane jako kundle, testy DNA potwierdziły teraz, że AfriCanis jest odrębną rasą. Jej początki sięgają około 7 000 lat pne - jeszcze przed dynastiami egipskimi.

Afrykańskie pochodzenie

Plik afrykanin pochodzi od psów, które przybyły do ​​Afryki Północnej wraz z pasterzami ze Wschodu w epoce kamienia łupanego. Przez stulecia migrowali wraz ze swoimi właścicielami mówiącymi w języku bantu z epoki kamiennej, aż do RPA około 570 roku

Istnieją dowody z około 800 roku naszej ery, że pies znalazł wówczas dom również u Khoisan - pierwotnych mieszkańców południowego krańca Afryki.

AfriCanis to Landrace, co oznacza, że ​​cechy rasy powstały w wyniku doboru naturalnego. Natura sprawiła, że ​​pies był przystosowany do warunków panujących w Afryce, w przeciwieństwie do ludzi stosujących selektywną hodowlę, aby rozwinąć określone cechy.

Dziś prawdziwi Africanis nadal pojawiają się głównie w wiejskich społecznościach plemiennych w Afryce Południowej, gdzie kontynuują swój tradycyjny styl życia.

Są znane ze swoich umiejętności łowieckich i pasterskich, a także są jedną z najbardziej znanych afrykańskich ras psów stróżujących, chroniącą swój dom, rodzinę i zwierzęta gospodarskie.

AfriCanis był uważany za kundla iw suahili określany jako „umbwa wa ki-shenzi”, co oznacza „pospolity pies”.

To niesprawiedliwe piętno zostało usunięte po szeroko zakrojonych badaniach tych psów przez Johana Gallanta i Josepha Sithole'a. Doszli do wniosku, że chociaż psy mogą różnić się wyglądem, mają te same cechy behawioralne i pochodzą ze spójnej rasy.

Afrykańskie cechy

Plik Afrykanie jest psem krótkowłosym, o prostym wyglądzie, średniej wielkości. AfriCanis jest dostępny w szerokiej gamie kolorów, z oznaczeniami lub bez.

Ma cienki ogon, dłuższy niż zwykle, który zakrzywia się dookoła. Ich uszy mogą być stojące, półstojące lub opadające - w zależności od tego, co się dzieje w otoczeniu. W rzeczywistości jest to jedna z wyróżniających cech rasy.

Chociaż AfriCanis może wydawać się szczupły - w dobrym stanie ich żebra są tylko widoczne - ten pies jest dobrze umięśniony, zwinny i gibki. Potrafią biegać na duże odległości w trudnym terenie i przy dużych prędkościach.

Ze względu na swobodną wędrówkę po wiejskich osadach, AfriCanis jest bardzo przywiązany do ludzi, ale potrzebuje też dużo miejsca.

Ich naturalny instynkt strzeżenia i ochrony, przyjazny charakter i chęć zadowolenia sprawiają, że są doskonałymi zwierzętami domowymi. Są zabawne i dobre w kontaktach z dziećmi i dobrze dogadują się z innymi zwierzętami - chociaż nie zawsze z innymi psami.

Są terytorialne, niezależne i mają wysoki poziom energii, więc potrzebują regularnych codziennych ćwiczeń.

Afrykanie dbają

Dobrze sobie radzą w domu z dużym ogrodem. Ze względu na ich zwinność ogrodzenia powinny być na tyle wysokie, aby nie mogły uciec i samodzielnie wyruszyć w eksplorację.

AfriCanis jest bardzo inteligentny i posłuszny, co ułatwia ich szkolenie. Krótka sierść jest łatwa w utrzymaniu i przeciętnie rzucająca.

Ze względu na naturalną hodowlę AfriCanis jest jedną z najzdrowszych ras psów, jakie możesz posiadać. Żyją średnio od 9 do 12 lat.

Te psy mają silny układ odpornościowy i naturalną odporność na większość pasożytów. Psy rasy AfriCanis nie cierpią na choroby dziedziczne, takie jak psy rasowe.

Jedną z najpopularniejszych ras psów południowoafrykańskich jest Rhodesian Ridgeback - i ma w swojej linii geny AfriCanis.

Rhodesian Ridgeback

Duży i potężny Rhodesian Ridgeback był początkowo znany jako afrykański pies lwów ze względu na jego zdolność do zwalczania lwów i innych niebezpiecznych zwierząt.

Pod numerem 41 zajmuje czołowe miejsce wśród afrykańskich ras psów w Rankingi American Kennel Club (AKC) najpopularniejszych psów.

Ta rasa lwów afrykańskich słynie z odwagi, lojalności, inteligencji i niezawodności zarówno jako pies myśliwski, jak i towarzysz.

Rhodesian Ridgeback wziął swoje imię od miejsca, w którym był formalnie wyhodowany, oraz z charakterystyczną cechą włosów na grzbiecie.

Te psy mają mutację genetyczną, która powoduje, że kosmyk włosów na ich grzbietach rośnie w przeciwnym kierunku. Często są opisywane jako „pies z wężem na grzbiecie”.

Pochodzenie rasy Rhodesian Ridgeback

Rolnicy w Afryce Południowej wyhodowali Rhodesian Ridgeback jako wszechstronnego psa myśliwskiego, który był wystarczająco silny, aby znieść ekstremalne temperatury i trudny busz. Jak również chronić i strzec swojej własności.

Rolnicy używali przywiezionych ze sobą z Europy psów, takich jak mastify, dogi niemieckie i ogary. Krzyżowali je z rodzimymi psami trzymanymi przez Khoikhoi, rdzennych mieszkańców Afryki Południowej.

Niektóre z psów rasy Khoikhoi miały na grzbiecie unikalny grzebień sierści. Zauważono, że psy, które miały tę pręgę, były skłonne być wybitnymi myśliwymi.

W 1922 roku myśliwy Cornelius van Rooyen rozpoczął program hodowlany w Rodezji (obecnie Zimbabwe). Ustanowił standard rasy, jak powinien wyglądać i zachowywać się Rhodesian Ridgeback.

Po II wojnie światowej wiele Rhodesian Ridgeback zostało zaimportowanych do Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Kanady.

Charakterystyka rasy Rhodesian Ridgeback

Duży i dobrze umięśniony Rhodesian Ridgeback może ważyć prawie 100 funtów. Umaszczenie waha się od jasnego pszenicznego do czerwonego pszenicznego.

Są to jedne z najbardziej charakterystycznych ras psów południowoafrykańskich ze względu na swój rozmiar i unikalną pręgę sierści. Mają gładką, krótką sierść, która bardzo mało się zrzuca i wymaga jedynie cotygodniowego czesania.

Ridgeback jest uważany za najbardziej terytorialną ze wszystkich ras psów gończych. Często trzymają się z dala od obcych, więc wczesna socjalizacja jest niezbędna.

Rhodesian Ridgeback pozostaje jedną z najpopularniejszych afrykańskich ras psów myśliwskich i nadal jest często używany zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem. Niektóre przystosowały się również do wskazywania i aportowania.

Ta pewna siebie i niezależna rasa psów jest najbardziej odpowiednia dla doświadczonych właścicieli w aktywnych rodzinach. Są tolerancyjni dla dzieci, ale są zbyt porywczy, aby mieć małe dzieci.

Mogą być nieprzyjazne wobec psów tej samej płci. Ponadto mogą być agresywne w stosunku do innych zwierząt ze względu na instynkt ofiary.

Ridgeback jest doskonałym towarzyszem dla właścicieli, którzy mają niezbędny czas, aby poświęcić się treningom, ćwiczeniom i socjalizacji.

Opieka nad Rhodesian Ridgeback

Wymagają energicznych spacerów i regularnej zabawy. Wraz z możliwością biegania co najmniej dwa razy w tygodniu na terenie ogrodzonym. W przeciwnym razie stają się znudzeni i destrukcyjni.

Ta rasa jest dobrym partnerem do wędrówek lub biegania i doskonale radzi sobie w różnych psich sportach, takich jak agility, coursing, posłuszeństwo i tropienie.

Ridgeback żyje od 10 do 12 lat i jest ogólnie zdrowym psem.

Wyżeł niemiecki krótkowłosy Owczarek niemiecki mix

Ta sama mutacja genetyczna, która jest odpowiedzialna za wyrostek na plecach, może powodować wadę wrodzoną zwaną zatoką dermoidalną.

DO zatoka dermoidalna to rurkowate wgłębienie skóry powyżej kręgosłupa. Zatoka czasami przenika bezpośrednio do rdzenia kręgowego, gdzie może spowodować zagrażającą życiu infekcję tkanki nerwowej.

Te psy mogą również cierpieć na dysplazję stawu biodrowego i łokciowego.

Ostatnim psem w szeregu ras psów południowoafrykańskich jest Boerboel, który zajmuje 121 miejsce na liście popularności AKC.

Boerboel

Bardzo duży Boerboel jest jednym z najpotężniejszych psów na świecie - ale wciąż pewnym siebie, spokojnym i wiernym. Rasa słynie z odwagi i opiekuńczego charakteru.

Rasa ta została opracowana przez rolników w Afryce Południowej głównie jako psy stróżujące do ochrony przed drapieżnikami, a także do przytrzymywania rannego zwierzyny podczas polowania. Jego nazwa dosłownie oznacza „Farmer’s Dog” z holenderskiego „Boer” od rolnika i „Boel”, slangowe określenie psa.

Pochodzenie Boerboel

Początki tej afrykańskiej rasy psów nie są jednoznaczne. Są skrzyżowaniem psów przywiezionych do Afryki przez kolonialistów - zwłaszcza Mastify - i rdzennych afrykańskich psów.

Stowarzyszenie Hodowców Boerboel zostało założone w 1983 roku w celu stworzenia standardu rasy i promowania psa jako wyjątkowej rasy południowoafrykańskiej.

Charakterystyka Boerboel

Ten duży, muskularny i silny pies może ważyć do 150-200 funtów, a jego głowa i ciało mają wygląd blokowy. Pomimo swoich rozmiarów psy te mają silny i płynny ruch.

Cechą charakterystyczną Boerboel jest szeroka, głęboka i dość krótka głowa. Mają krótką szatę, kolor od płowego do czarnego, z czarną maską.

Boerboel jest terytorialny i ma charakter opiekuńczy, połączony z inteligencją i spokojną odwagą. Nadal jest popularny wśród rolników jako pies stróżujący, a nawet jako rodzinny pies stróżujący na obszarach miejskich. Są inteligentni, bardzo lojalni i dobrze radzą sobie z dziećmi.

Opieka Boerboel

Dzięki krótkiej sierści boerboel wymaga jedynie cotygodniowej pielęgnacji.

Jak w przypadku każdego dużego psa, odpowiednia socjalizacja i szkolenie od najmłodszych lat są niezbędne, aby zapobiec agresywnemu zachowaniu w stosunku do innych psów i nieznajomych. Niedoświadczeni właściciele mogą mieć problemy z tą rasą.

Energiczny Boerboel potrzebuje również dużo ruchu. W przeciwnym razie staje się znudzony i destrukcyjny.
To głównie zdrowa rasa. Częste zaburzenia obejmują dysplazję stawu biodrowego i problemy z powiekami.

Teraz dochodzimy do mniejszej rasy pochodzącej z Afryki Środkowej. Obecnie rasa zajmuje 87 miejsce wśród najpopularniejszych psów w USA.

Basenji

Żywy, złośliwy, inteligentny i uparty, Basenji jest małym przedstawicielem afrykańskich ras psów należąca do najstarszych ras psów na świecie.

I są też całkiem urocze.

Pochodzenie Basenji

Basenji były używane przez tysiące lat jako psy myśliwskie przez rdzenne plemiona w dorzeczu Konga. Rasa została po raz pierwszy odkryta przez ludzi Zachodu w XIX wieku.

Nazwę basenji tłumaczy się jako „mała dzika istota z krzaka”. Ze względu na doskonałe umiejętności łowieckie, psy Basenji były cenione przez niektórych współplemieńców bardziej niż żona.

Jest to jedna z nielicznych afrykańskich ras psów, które mają podobne cechy do wilka, w tym niezdolność do szczekania. Nazywa się je też czasem „bezkorowym psem z Afryki”.

Ta cecha jest spowodowana spłaszczona krtań . Jednak Basenji ma szeroki zakres wokali, od jodłowania po mrożący krew w żyłach krzyk.

Podobnie jak wilk, basenji wchodzi do rui tylko raz w roku, w przeciwieństwie do dwóch razy w roku w przypadku psów domowych.

Próby sprowadzenia rasy do Europy początkowo zakończyły się niepowodzeniem, ponieważ wszystkie importowane psy zmarły z powodu choroby wkrótce po ich przybyciu.Pierwszy udany import psów Basenji miał miejsce zarówno w Anglii, jak iw USA w latach trzydziestych XX wieku.

Charakterystyka Basenji

Basenji ma małe, muskularne ciało z krótkim płaszczem, prostymi uszami i ogonem, który ciasno zakręca się na jednym biodrze. Poruszają się eleganckim chodem.

Ich brwi są pomarszczone, co nadaje im dziwaczny, ale figlarny wyraz.

Ta mała rasa psów z Afryki jest wyjątkowo czysta, ma kocie nawyki pielęgnacyjne i jest łatwa do trenowania w domu. Ich płaszcz wymaga niewielkiej konserwacji, ponieważ bardzo mało zrzucają.

gdzie najlepiej kupić szczeniaka

To czułe psy, które uwielbiają przebywać z rodziną. Ze względu na wysoki poziom energii lepiej radzą sobie ze starszymi dziećmi.

Są doskonałymi strażnikami i będą bronić swojego domu, jeśli napotkają go intruz.

Jednak zanim jeszcze uznasz Basenji za zwierzaka, potencjalni właściciele powinni przeprowadzić badania ze względu na wyjątkowy temperament i osobowość tej małej rasy psów z Afryki.

Basenji jest bardzo inteligentny, ale ma silną, upartą passę, co sprawia, że ​​jest wyzwaniem do trenowania, chyba że używasz nowoczesnych technik pozytywnego wzmacniania.

Pielęgnacja Basenji

Basenji mają wysoki poziom energii i potrzebują dużo ruchu, aby zapobiec ich destrukcji. Nie należy ich również spuszczać ze smyczy ze względu na silny instynkt łowiecki.

Chociaż Basenji jest mały, potrzebuje domu z dużym podwórkiem i bezpiecznym ogrodzeniem. Są uznanymi artystami ucieczki.

Chociaż te psy uwielbiają się bawić, nie oczekuj, że dołączą do gry w aportowanie. Wiele z nich wyróżnia się zwinnością i coursingiem.

Basenji żyje od 10 do 12 lat, ale jest podatny na choroby oczu i ciężką postać zapalenia okrężnicy.

W USA dość wysoki procent u tych psów rozwija się również śmiertelnie dziedziczna choroba nerek zwana zespołem Fanconiego, która jest unikalna dla tej rasy. Na szczęście istnieje teraz test na tę chorobę, aby można go było zidentyfikować przed rozmnażaniem z chorymi psami.

Następna afrykańska rasa psów jest jedyną na naszej liście, która jest urocza i puszysta i nie ma żadnych powiązań z oryginalnymi starożytnymi afrykańskimi psami.

Coton de Tulear

Ta rasa psów pochodzi z Madagaskaru, największej wyspy u wybrzeży Afryki. Jest domem dla jednych z najbardziej niezwykłych zwierząt na świecie, w tym najsłodszej ze wszystkich ras małych afrykańskich psów, Coton De Tulear .

Ta rasa zawdzięcza swoją nazwę długowłosemu, przypominającemu bawełnę sierści. „Coton” oznacza „bawełna” po francusku, a „Tulear”, obecnie „Toliara”, port morski położony na Madagaskarze.

Ta rzadka rasa jest spokrewniona z maltańczykami i bichon frise, ale Coton ma swój indywidualny styl.

Są szczęśliwymi, towarzyskimi motylami z klaunowską osobowością. Dlatego często nazywa się ich „antydepresantami”.

Ze wszystkich afrykańskich ras psów, historia Coton De Tulear pozostaje tajemnicą i intrygą.

Początki Coton De Tulear

Jedna z opowieści jest taka, że ​​ich potomkowie zostali przywiezieni na Madagaskar statkiem, a następnie wyhodowani z lokalnymi terierami, w wyniku czego powstał Coton de Tulear.

Stały się zwierzętami domowymi na dworze królewskim i bogatych gospodarstwach domowych na Madagaskarze, stąd przydomek The Royal Dog of Madagascar.

W latach siedemdziesiątych Francuz odwiedzający wyspę zabrał Coton z powrotem do Francji, gdzie został uznany za rasę.

Coton nie lubi niczego bardziej niż przebywanie z właścicielem - leżąc u jego stóp lub podążając za nim z pokoju do pokoju.

Charakterystyka Coton De Tulear

Ten mały piesek uwielbia dzieci, ale uczy się ukrywać przed maluchami, które mogą być z nimi niezdarne. Dobrze dogadują się również z innymi zwierzętami, dzięki czemu są idealnym zwierzakiem w każdym gospodarstwie domowym.

Ta mała rasa psów z Afryki jest bardzo inteligentna, łatwa w tresurze i uwielbia uczyć się sztuczek. Chcą się podobać, a wielu celuje w klasach zwinności i posłuszeństwa.

Coton przechyla głowy na bok, kiedy do nich mówisz. Będą nawet odpowiadać, używając własnego, unikalnego języka wokalizacji, który obejmuje chrząknięcia i warczenie.

Tiul bawełniany, który

Podobnie jak wiele małych psów, Coton może stanowić wyzwanie w domu. Nie lubią też przebywać samotnie przez dłuższy czas.

Długi płaszcz Coton De Turlear wymaga czesania około trzech razy w tygodniu. Ich płaszcze są hipoalergiczne, więc są odpowiednie dla alergików.

Nie potrzebują dużo ruchu, ale uwielbiają spacery i czerpią radość z pływania i zabawy w aportowanie. Ten wytrzymały pies z przyjemnością będzie się bawić przy każdej pogodzie, w tym podczas opadów śniegu i deszczu.

Coton jest ogólnie zdrowy i ma długą żywotność około 15 lat.

Są jednak podatni na alergie, zwichniętą rzepkę i dysplazję stawu biodrowego. Mogą cierpieć i ja dziedziczny problem z oczami , znana jako retinopatia, która powoduje odwarstwienie siatkówki u szczeniąt.

Ostatni pies na naszej liście to naprawdę wyjątkowy pies pochodzący z północnej Afryki.

Sloughi

Smukły i smukły Sloughi jest jedną z najstarszych ras psów północnoafrykańskich, które istnieją do dziś. Podobnie jak AfriCanis, jego początki sięgają 7000-8000 lat pne. Występują głównie w Maroku, które odpowiada za standard FCI rasy.

Rasa jest chartem, co oznacza, że ​​poluje raczej wzrokiem i szybkością niż zapachem. Uważa się, że nazwa „Sloughi” pochodzi od arabskiego słowa oznaczającego „szybki jak wiatr”.

Pochodzenie Sloughi

Chociaż jego pochodzenie jest niepewne, uważa się, że Sloughi zostało wyhodowane i rozwinięte przez plemiona Berberów i Beduinów w Maroku, Tunezji, Algierii i Libii.

Rasa jest przedstawiona na starożytnych artefaktach, w tym na grobowcu króla Tutenchamona.

Sloughi był ceniony przez koczowniczych mieszkańców Afryki Północnej tak samo jak koń arabski ze względu na ich słynne zdolności łowieckie. Ścigali takie zwierzyny jak gazela i struś, a także służyli jako strażnicy.

W przeciwieństwie do innych psów w tym czasie mogły dzielić ten sam namiot z rodziną. Psy te były tak cenione, że często ozdabiano je biżuterią i amuletami. Berberki karmiłyby nawet szczenięta piersią, gdyby suka nie była w stanie wykarmić swojego miotu.

Sloughis przybył do Europy pod koniec XIX wieku. W 1925 roku we Francji oryginalny wzorzec rasy Sloughi został ustalony przez Stowarzyszenie Charcików Francuskich.

Sloughi prawie wymarły, głównie z powodu dwóch wojen światowych, zakazu polowania na psy gończe, a także epidemii wścieklizny.

Podjęto wysiłki, zarówno w Afryce Północnej, jak i Europie, aby uratować tę rasę w latach sześćdziesiątych. Sloughis zostały wprowadzone do USA w 1973 roku i rasa była oficjalnie uznane przez AKC w 2016 roku.

Charakterystyka Sloughi

Te psy mają szczupłe ciało, długie nogi i głęboką klatkę piersiową, które wspierają ich niezwykle duże serce i płuca, co pozwala im biegać z dużą prędkością na duże odległości.

Ich krótki, lśniący płaszcz jest łatwy w utrzymaniu. Czasami w zimnych okresach tworzą cienki podszerstek, który pomaga im utrzymać ciepło.

Sloughi jest niezwykle czuły, kochający i lojalny. Ze swoimi dużymi, owalnymi lub migdałowymi oczami, mają dostojny i dumny wyraz, sprawiając wrażenie powściągliwego i prawie kociego.

Ten cichy i powściągliwy pies ściśle łączy się ze swoim właścicielem i rodziną i jest bardzo jednoosobowym zwierzakiem. Jeśli jednak chcesz psa, możesz go przytulać i całować, zapomnij o Sloughi. Ta rasa często nie lubi przytulania.

Sloughi jest jedną z najbardziej wrażliwych ras psów afrykańskich i wymaga spokojnego domu.

Sloughis dobrze radzą sobie z dziećmi i innymi zwierzętami, jeśli są z nimi wychowywane. Jednak nie zostawiaj tych psów samych z małymi zwierzętami ze względu na ich silny instynkt ofiary.

Opieka Sloughi

Sloughi potrzebuje dużego podwórka do biegania i wysokiego ogrodzenia, ponieważ są bardzo zdolnymi skoczkami. Te wysportowane psy wymagają dużo ruchu i są doskonałymi partnerami do biegania i jazdy na rowerze.

Ze względu na swój instynkt biegania i polowania, Sloughi doskonale radzą sobie w coursingu.

Jeśli chodzi o trening, Sloughi jest bardziej kompetentny w ściganiu i odzyskiwaniu piłki niż uczeniu się sztuczek. Pozytywne wzmocnienie działa najlepiej w przypadku tej wrażliwej rasy wraz z regularnymi powtarzającymi się lekcjami.

Niezwykle zdrowa rasa z kilkoma dziedzicznymi problemami, Sloughi żyje od 10 do 15 lat. Ale jak wiele psów gończych mogą reagować na szczepionki i znieczulenie .

Afrykańskie rasy psów - podsumowanie

Przedstawiliśmy niektóre z naszych ulubionych ras psów afrykańskich.

Większość ma genetyczne powiązania ze starożytnymi psami sprowadzonymi ze Wschodu. Przez wieki przystosowały się do gorącego afrykańskiego klimatu dzięki krótkiej sierści i szczupłej sylwetce. Rozwinęły silne instynkty łowieckie i strzegące oraz silną więź z właścicielami.

Jest też uroczy pies wyspiarski - Coton de Tulear.

jak przyciąć uszy pitbull w domu

Czy masz ulubioną afrykańską rasę psów? Czy masz jeden? Podziel się swoimi przemyśleniami w sekcji komentarzy poniżej.

Ten artykuł został gruntownie poprawiony i zaktualizowany na rok 2019.

Zasoby i dalsze lektury

• Afrykańskie społeczeństwo. Afrykanin - rdzenny pies Afryki równikowej. ACS.
• American Kennel Club. 2019. Najpopularniejsze rasy - 2018. AKC.
• Ashdown, R.R. & Lea, T. 1979. Krtań psa Basenji. Journal of Small Animal Practice.
• Gibeault, S. 2016. Sloughi to ceniony pies Afryki Północnej. American Kennel Club.
• Grahn, B.H. et Al. 2008. Retinopatia psów Coton de Tulear: objawy kliniczne, elektroretinograficzne, ultrasonograficzne, angiograficzne fluoresceiny i zieleni indocyjaninowej oraz optyczna tomografia koherencyjna. Okulistyka weterynaryjna.
• Kay, N. 2016. Znieczulenie psów: szczególne rozważania w oparciu o rasę, rozmiar i uformowanie. Spot mówi.
• Związek Kynologiczny Republiki Południowej Afryki. Oficjalny wzorzec rasy - AfriCanis (wschodząca rasa). KUSA.
  Noonan, C.H. & Kay, J.M.1990. Częstość występowania i geograficzne rozmieszczenie zespołu Fanconiego w Basenjis w Stanach Zjednoczonych. Journal of American Veterinary Medical Association.
• Uniwersytecka Federacja ds. Dobrostanu Zwierząt. 2011. Genetyczne problemy dobrostanu zwierząt towarzyszących: Rhodesian Ridgeback - Dermoid Sinus. UFAW.