Bezwłose psy - czy będą Twoimi nowymi ulubionymi rasami?

bezwłose psy

Psy bezwłose rodzą się często jako szczenięta z miękką, puszystą sierścią. Ale to zniknie, gdy będą się starzeć. W tej chwili AKC rozpoznaje tylko trzy bezwłose psy.

Te rasy to Xoloitzcuintli the Peruwiańska orchidea Inków i Amerykański bezwłosy terier.

Brak sierści sprawia, że rasy te z pozoru są bardzo podobne. Mają podobne potrzeby i wygląd. Ale każdy z nich ma też wiele unikalnych cech!

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tych trzech niesamowitych bezwłosych psach i ich pielęgnacji.

Psy bezwłose: kły odkryte

Jeśli szukasz psa, który przyciągnie wzrok, nie możesz się pomylić z żadną z bezwłosych ras.

Często są reklamowani za swoje właściwości hipoalergiczne. Ale ważne jest, aby pamiętać, że alergie psów są bardzo indywidualne. Poza tym brak włosów nie gwarantuje domu wolnego od alergii.

Na szczęście te psy mają wiele cech, które czynią je wyjątkowymi i zabawnymi towarzyszami rodziny.

American Kennel Club uważa American Hairless Terrier, peruwiańską orchideę Inków i Xoloitzcuintli (wymawiane „show-low-itz-queent-li”) za prawdziwe bezwłose psy.

Wiele osób natychmiast pomyśli o chińskim grzywaczu jako dziecku z plakatu dla bezwłosych szczeniąt. Pomimo dobrze przystrzyżonej sierści na głowie, ogonie i stopach. W tym artykule nie będziemy się skupiać na tej rasie. Ale nie bój się - poświęciliśmy temu cały artykuł tutaj .

Owczarek australijski golden retriever

Teraz lepiej zapoznajmy się z naszymi bezwłosymi rasami!

bezwłose psy

1. Xoloitzcuintli

Prawdopodobnie najbardziej znany z tego, że jego imię jest trudne do wymówienia, a czasami jest „X” na plakatach z alfabetem zwierząt dla dzieci. Ta łysa rasa to meksykańska instytucja.

Możesz również rozpoznać Xoloitzcuintli z Disney’s Coco. Ten film przedstawił Dante the Xolo i uznał tradycyjną rolę rasy w prowadzeniu zmarłych do podziemnego świata.

Historia rasy Xoloitzcuintli

Plik Xoloitzcuintli jest również znany jako Xolo („show-low”) lub meksykański bezwłosy. Wydaje się, że jest to najstarsza z bezwłosych ras.

W rzeczywistości gliniane i ceramiczne podobizny tej rasy znaleziono w 3000-letnich grobowcach Azteków i Majów. Aztekowie wierzyli nawet, że rasa ta ma mistyczne zdolności lecznicze.

Xolosy były rodzimą rasą w Meksyku do lat czterdziestych XX wieku, kiedy zaczęły pojawiać się na wystawach w tym kraju. Do tego czasu zainteresowanie rasą malało.

Ale Norman Pelham Wright zdał sobie sprawę, że rasa ta wkrótce wyginie bez interwencji. Wyruszył więc na wielką „Ekspedycję Xolo z 1954 roku”.

Jego wysiłki opłaciły się, a rasa została pomyślnie przywrócona. Obecnie jest uznawany za „Oficjalnego psa Meksyku”.

Jak rozpoznać Xoloitzcuintli

Xoloitzcuintli jest szczupły i dobrze umięśniony, z dużą klatką piersiową i solidnym wyglądem.

Xolo mierzone w kłębie jest dostępne w trzech rozmiarach.

10-14 cali i 10-15 funtów (zabawka)
14-18 cali i 15-30 funtów (miniaturowe)
18-23 cali i 30-55 funtów (standard).

Uważamy je za bezwłosą rasę. Ale Xolos nadal może mieć niewielką ilość grubych włosów na głowie, ogonie i stopach.

Czy bycie bezwłosą jest zdrowe?

Xolo's bezwłosość jest spowodowana stanem zwanym psią dysplazją ektodermalną (CED).

Jest wynikiem mutacji w genie zwanym FOXI3.

Oprócz bezwłosości powoduje CED nieprawidłowy rozwój zębów. Przede wszystkim brak niektórych zębów. Nie wydaje się to jednak wpływać na ich zdolność do jedzenia!

Ta bezwłosa rasa ma drobne problemy ze skórą - przede wszystkim zaskórniki (zaskórniki). Ale dobrą wiadomością jest to, że bezwłose psy są ogólnie zdrowsze niż wiele innych rasowych psów.

Xolos wokół domu

Xolos bywa spokojny i zdystansowany. Są chętni do pomocy, jak pies pracujący, bez nadmiernej pobudliwości.

najlepsza karma sucha dla szczeniąt owczarka niemieckiego

Podobnie jak wszystkie bezwłose rasy, wydają się być lojalne i ściśle związane ze swoimi rodzinami. Ale obawiają się obcych i potrafią zrobić dobre psy stróżujące.

Xolos osiąga 13-18 lat, przy czym oczekuje się, że mniejsze psy będą żyć dłużej niż większe.

2. Peruwiańska orchidea Inków

Egzotycznie nazwana peruwiańska orchidea Inków jest również znana jako peruwiański bezwłosy pies.

Pierwsze peruwiańskie orchidee Inków

Peruwiańska orchidea Inków to kolejna starożytna rasa, której korzenie sięgają cywilizacji sprzed czasów Inków. Podobnie jak Xolo, uważano, że ta rasa ma mistyczne moce, które mogą złagodzić ból stawów i inne dolegliwości.

Podobieństwa do tych psów można znaleźć na ceramice pochodzącej między 300 pne a 1400 ne w Peru. Zapisy sugerują, że rasa rozwijała się w tym kraju aż do przybycia Hiszpanów w latach trzydziestych XVI wieku prawie je zniszczył .

Niedawne odrodzenie popularności rasy w Peru przywróciło jej liczebność. Chociaż pozostają rzadkie poza swoim krajem ojczystym. Peruwiańska orchidea Inków została uznana przez American Kennel Club (AKC) w 1996 roku i została oficjalnym psem Peru w 2001 roku.

Poznaj swojego peruwiańskiego Inca od swojego Xolo

Peruwiańska orchidea Inków to chart. Dlatego należy do tej samej rodziny co chart, jest smukły i elegancki w budowie. Emanuje siłą i szybkością.

Peruwiańskie bezwłose środki:

9 ¾ do 15 ¾ cala i 8,5-17,5 funta (mały)
15 ¾ do 19 ¾ cali i 17,5-26,5 funta (średni)
19 ¾ do 25 26 cala i 26,5-55 funtów (duży).

Podobnie jak Xolo, peruwiańska orchidea Inków może mieć kilka płatów włosów na głowie, ogonie i stopach.

Peruwiańskie storczyki Inków jako zwierzęta domowe

Peruwiańska orchidea Inków była używana przez Inków jako żywa butelka na gorącą wodę. Wiele osób uważa, że rasa jest cieplejsza niż inne psy.

skąd wziąć szczeniaka

W rzeczywistości to właśnie brak futra sprawia, że te psy są tak ciepłe.

Czy pies w twoim życiu ma kota w swoim? Nie przegap idealnego towarzysza życia z mruczącym przyjacielem.

The Happy Cat Handbook - wyjątkowy przewodnik pomagający zrozumieć i cieszyć się swoim kotem! podręcznik szczęśliwego kota

Peruwiańska orchidea Inków to żywy pies myśliwski, który potrafi być czuły. Ale lubi też być zajęty.

Peruwiańskie storczyki Inków żyją 12-14 lat.

3. Amerykański bezwłosy terier

O wiele nowsza rasa, amerykański bezwłosy terier różni się od Xolo i peruwiańskiej orchidei Inków na kilka znaczących sposobów. Rzućmy teraz okiem na to.

Więcej ostatnich początków

American Hairless Terrier rozwinął się w południowych Stanach Zjednoczonych jako naturalny wariant Rat Terriera na początku lat 70.

Jego bezwłosość sprawiała, że nie nadawał się do polowania. Ale jego nagi urok sprawił, że szybko stał się popularny wśród miłośników psów zmagających się z alergiami. AKC oficjalnie uznało rasę w 2016 roku.

Wyjątkowy rodzaj bezwłosości

Za bezwłosość u amerykańskiego bezwłosego teriera odpowiada inny gen o nazwie SGK3.

Gen SGK3 działa inaczej niż gen powodujący utratę włosów u Xolo i peruwiańskiej orchidei Inków.

To sprawia, że American Hairless jest naprawdę nagi, z wyjątkiem wąsów i brwi.

A ponieważ American Hairless Terrier ma inną mutację genetyczną, to nie ma tych samych problemów dentystycznych jak inne bezwłose rasy.

Golden retriever husky mix w pełni wyrośnięty

Wygląd American Hairless Terrier

American Hairless Terrier jest gładko umięśniony i zwarty. Jest dobrym psem myśliwskim.

Podobnie jak pozostałe dwie rasy ma duże, stojące, spiczaste uszy, które sprawiają wrażenie czujnego i reagującego psa.

Mierzenie

American Hairless Terrier to pies o małej i średniej wielkości. Mierzy 12-16 cali i waży 12-16 funtów.

Amerykańskie bezwłose teriery żyją zazwyczaj 12-15 lat.

Życie z amerykańskim bezwłosym terierem

Jest podobny temperamentem do Peruwiańczyka. American Hairless Terrier jest inteligentny i ciekawy. Ogólnie jest dobrze z dziećmi i chętnie spędza czas w domu.

Nie są agresywni w stosunku do nieznajomych. Zamiast tego mogą być czujni, ale zarezerwowani, gotowi do działania, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Ciekawostki o bezwłosych psach

Bezwłose szczenięta rodzą się z miękką, puszystą sierścią, która zniknie w wieku 8-10 tygodni.

Wszystkie te bezwłose rasy mogą mieć również płaszcze.

Powlekane odpowiedniki tych bezwłosych psów mają pełne futro, które jest zwykle krótkie, gładkie i gęste z ładnym połyskiem.

Dobrzy hodowcy włączają psy w sierść do swoich programów hodowlanych, aby zachować różnorodność genetyczną i dobre zdrowie swoich szczeniąt.

Specjalne potrzeby pielęgnacyjne bezwłosych psów

Najważniejszą rzeczą do zachowania zdrowia bezwłosych psów jest ochrona ich przed żywiołami.

Oznacza to stosowanie kremów przeciwsłonecznych latem, aby zapobiegać oparzeniom słonecznym i rakowi skóry, oraz wiele opcji odzieży wierzchniej, aby utrzymać ciepło w zimie.

Psy bezwłose są zwykle umiarkowanie energiczne i potrzebują regularnych spacerów. Ale ponieważ nie mają płaszczy, które chroniłyby ich przed żywiołami, większość czasu spędzają w środku.

Zalecana jest wysokiej jakości dieta mająca na celu optymalizację zdrowia skóry. Przed podjęciem decyzji o tym, co karmić na dłuższą metę, warto porozmawiać ze swoim weterynarzem.

Dysplazja stawu biodrowego jest czasami obserwowana u większych bezwłosych psów. Podczas gdy rasy zabawkowe mogą być podatne na zwichnięcia rzepki.

Są to problemy ze stawami, które mogą skutkować zapaleniem stawów lub innymi problemami z poruszaniem się. Zwłaszcza jeśli te psy mają nadwagę.

jak długo żyją czarne przekleństwa ust

Pielęgnacja bezwłosych psów

Możesz pomyśleć, że nie musisz pielęgnować bezwłosego psa, ponieważ nie ma on futra. Ale, co zaskakujące, to nieprawda.

Skóra psa wytwarza oleje, które normalnie wsiąkają w sierść. Ale ponieważ te psy nie mają futra, aby odprowadzać olej, mogą uzyskać lepki, tłusty osad, który zbiera brud.

Zaleca się regularne kąpiele w delikatnym szamponie i odżywce dla psów.

I nie zapomnij przetrzeć ich hipoalergicznym, nietłustym balsamem, który nawilży ich skórę po kąpieli.

Poza tym pamiętaj, aby mieć czyste uszy i przycięte paznokcie.

Czy psy bezwłose są dobrymi psami rodzinnymi?

Amerykańskie bezwłose teriery są ogólnie dobre w kontaktach z dziećmi i dobrze pasowałyby do ruchliwego domu rodzinnego.

Jak w przypadku każdego psa, należy pilnować go w pobliżu bardzo małych dzieci, ponieważ zawsze istnieje ryzyko, że pies ugryzie się w odpowiedzi na przypadkowe obrażenia.

Xoloitzcuintlis i peruwiańskie storczyki Inków mogą być świetnymi psami rodzinnymi. Ale nadzór wokół dzieci jest jeszcze ważniejszy.

Jednak jeśli są odpowiednio uspołecznione jako szczenięta, nie ma powodu, dla którego nie mogą być dobrze przystosowanymi członkami rodziny.